ریحانه الرسول**

​عده ای گمان می کنند که اسلام غناء را از آن جهت که لذت بخش است حرام کرده است، چون هر لذتی حرام است! این اشتباه است. هیچ چیز به دلیل لذت بخش بودن گناه نیست، بلکه به دلیل اینکه موجب آلام دیگری یا مانع لذات دیگری می شود حرام است. به عبارت دیگر، هر لذت مادامی که فتنه انگیز و مفسده خیز نباشد حرام نیست. لذت از آن جهت که لذت است هرگز حرام نیست. اگر غنا به دلیل لذت بخش بودن حرام بود، استماع آواز بلبل و آواز جویبار و آبشار هم باید حرام باشد. علاوه بر اینها در اسلام خواند قرآن با لحن خوش و اداء اذان با صوت خوش مستحب است.

برای اینکه علت حرمت استماع آوازهای لهوی را بدانیم لازم است بدانیم که همه ی آوازهای مطبوع و لذت بخش یک نوع اثر ندارد. آواز خوب با افکار و خیالات و احساسات سر و کار دارد. باید توجه داشت که هر نوع آوازی با نوعی احساسات سر و کار دارد؛ بعضی با احساسات شهوانی و جنسی، بعضی با احساسات سلحشوری و بعضی با احساسات معنوی و الهی سر و کار دارد. بعضی ها رخوت آور است، موجب استرخاء اعصاب و دشمن اراده و تصمیم اخلاقی است، منفسخ کننده ی تصمیمات است و بعضی دیگر برعکس مصمم کن و تصمیم ایجاد کن و محرک به سوی هدفهای عالی و فداکاری است. بعضی از آوازها حالت خضوع و خشوع قلبی ایجاد می کند و بعضی دیگر خدا را از یاد انسان می برد و ملهی عن ذکرالله است.

.

.بدون شک بعضی از آوازها و آهنگها با شهوات مرتبط است، با خیالات شهوت انگیز و با احساسات جنسی سر و کار دارد یعنی با نیرویی که قویترین و سرکش ترین نیروهای وجود انسان است و قویترین رقیبهای عقل و اخلاق به شمار می رود. تحریک و تهییج این نیرو بسیار خطرناک است. در حدیث است که وقتی این شهوت تحریک می شود دو ثلث عقل می رود. بعضی آوازها یا آهنگها اثرش این است که بی اختیار سر و گردن و دست و پا را به حرکاتی خاص وامی دارد، که خود آن حرکات تناسب خاصی با شهوت جنسی دارد و بی اختیار شهوت را برمی انگیزد و انسان را مسلوب الاختیار می کند. اگر برای یک علاقه مند به امنیت و عدالت کشور جایز است که عناصر ناراحت و جانی را وادار به سرکشی و طغیان علیه حکومت عادله کند، برای دین جایز است که رقص و شراب و غنا را تجویز کند. از شراب و غنا و رقص زن در حضور نامحرم فتنه برمی خیزد و از این رو اسلام اجازه نمی دهد.